Ben Bot Bashing
Ben Bot heeft een staat van (buitenlandse) dienst, waarvoor je je petje mag afnemen. Sinds 1963 heeft hij Nederland vertegenwoordigd voor de EEG, de NAVO, als ambassadeur en als permanente vertegenwoordiger bij de Europese Unie. Hij is ondertussen de zeventig gepasseerd en hoewel hij nog steeds werkzaam is, heeft hij het hoogtepunt van z'n carrière toch echt wel gehad als minister van Buitenlandse zaken. Het ambt dat hij enkele jaren bekleedde, maar waar hij ondertussen alweer bijna een jaar afstand van heeft genomen.Reflecterend op zijn ministerschap in 't NRC van afgelopen weekend, bekent hij nog steeds niet achter de oorlog in Irak te staan, van welke persoonlijke mening hij destijds onder druk van Balkenende afstand moest nemen. Een oorlog waartoe besloten is op basis van - daar is ondertussen bijna iedereen wel van overtuigd - misleidende motieven van de Amerikanen.
Een enkeling houdt echter nog stug vol aan de legitimiteit van de motieven van destijds, hoewel die in de twee hoofdrolspelende landen van westerse zijde ondertussen al lang hebben afgedaan. Twee van dergelijke enkelingen, partijgenoten van Bot, bezetten als minister van buitenlandse zaken en minister-president twee belangrijke posten in ons kabinet. Het zij zo.
Zij reageren echter direct dezelfde dag op het interview met Bot. Balkenende: "Of hij was toen ongeloofwaardig, of hij is het nu. Als hij nu zo spreekt, had hij toen consequenties moeten trekken." Dat Bot nu terugkomt op zijn draai van indertijd heeft Balkenende "zeer verbaasd". "Ik moest de minister toen attenderen op de eenheid van kabinetsbeleid." Zonder ook maar een poging te doen de overtuiging van Bot te weerleggen, reageert hij zoals we van hem verwacht zijn: hij gaat er niet op in. Mochten we dan nog de hoop koesteren dat het bij het CDA om de argumenten gaat en niet bijvoorbeeld om de poppetjes, wil Verhagen de journalist ook graag nog iets toevoegen: "Ik begrijp best dat het voor Ben Bot heel zuur was dat hij niet weer minister kon worden."
Het is duidelijk dat Jack de Vries een leegte achter de schermen bij het CDA heeft achtergelaten. Dat een kabinetslid een partijgenoot met zo'n staat van dienst, die verder op geen enkele manier een bedreiging vormt, aanvalt zoals je van partijgenoten in dergelijke functie niet verwacht, was onder zijn leiding niet (voor de camera) gebeurd. Het zuur licht vanaf nu ook bij het CDA weer op straat. Het worden zoete tijden.